شام شب تارماند

روز به پايان رسيد شام شب تار ماند

در خِيَم سوخته عابد بيمار ماند

غارت طفلان شد و اُسرتشان سر رسيد

قافله آماده شد قافله سالار ماند

شاه شهيدان حسين چهره بخون در كشيد

زينب خونين جگر سمبل ايثار ماند

غربت و تنهائي و سوز دل كودكان

با حرم غمزده عاقله بي يار ماند

روي زمين هر طرف پيكر آل رسول

كرب بلا لاله گون گل زد و گلزار ماند

آيت حق بر زمين ، قافله سالار نيست

مشهد مقدّس

 مشک با وفا

     ای مشک من بهر خدا               بر عهد خود بنما وفا

       لطفی بر این سقّا نما                 آبی رسان بر خیمه ها

        هنگام ترک خیمه ها               دیدی تو خود آن ماجرا

دیدی که طفلان آب را              خواهند همه از ما دوتا

         ای مشک من بهر خدا               بر عهد خود بنما وفا

       لطفی بر این سقّا نما                 آبی رسان بر خیمه ها

         بر حقّ سپرد اهل عبا            با صد دعا ما هر دورا

    آویخته بر شانه ام                زینب به امّیدی تورا

 ای مشک من بهر خدا         بر عهد خود بنما وفا

  لطفی بر این سقّا نما           آبی رسان بر خیمه ها
   دیدی میان نهر آب                کردم تورا سیراب آب

لب های خود بگذاشتم         خشکیده و بی تاب آب

  ای مشک من بهر خدا           بر عهد خود بنما وفا

   لطفی بر این سقّا نما           آبی رسان بر خیمه ها 

        گفتم که اصغر رفته خواب      بی هوش و بیند خواب آب

       اهل حرم هی می زنند         فریاد آب و آب و آب                

 ای مشک من بهر خدا          بر عهد خود بنما وفا

        لطفی بر این سقّا نما          آبی رسان بر خیمه ها    

      تقلید این فرقم مکن               در خجلتم غرقم مکن

     افسرده خاطر خویش را       از بُن جدا دستم مکن
    ای مشک من بهر خدا         بر عهد خود بنما وفا

     لطفی بر این سقّا نما           آبی رسان بر خیمه ها 

          ای جان من جانان من         از جان، تو بی جانم مکن

             عهدي نمودم با حرم           بشکسته پیمانم مکن              

        ای مشک من بهر خدا         بر عهد خود بنما وفا

            لطفی بر این سقّا نما           آبی رسان بر خیمه ها 

           خونم چکد از دیده  ها       از تو نریزد قطره ها

            چشمان ده ها تشنه لب        در ره کنار خیمه ها

            ای مشک من بهر خدا          بر عهد خود بنما وفا

             لطفی بر این سقّا نما           آبی رسان بر خیمه ها 

             در انتظار ما دو تا            رو سوی میدان بچّه ها

                  اکنون نَفَس های همه              حبسی شده در سینه ها 

          ای مشک من بهر خدا         بر عهد خود بنما وفا

          لطفی بر این سقّا نما           آبی رسان بر خیمه ها

             ببریده قوم اهرمن               از بازوان دستان من

              فرق سرم بشکسته اند        خونین شده چشمان من 

             ای مشک من بهر خدا            بر عهد خود بنما وفا

             لطفی بر این سقّا نما           آبی رسان بر خیمه ها

           از خود نمی سازد جدا         دندان من آب و تورا

 امّید من از من مگیر     این آب چون جان مرا                        

            ای مشک من بهر خدا         بر عهد خود بنما وفا

        لطفی بر این سقّا نما       آبی رسان بر خیمه ها                   

                  گر خونم از تن شد برون        حفظش نما آب اندرون

              من می شوم از روی زین      از نا توانی سر نگون 

          ای مشک من بهر خدا            بر عهد خود بنما وفا

        لطفی بر این سقّا نما           آبی رسان بر خیمه ها

              با خون چشمانم شود        این دشت و صحرا لاله گون

      بارد به سرو قدّ من        تیر وسنان گونه گون 

        ای مشک من بهر خدا           بر عهد خود بنما وفا

        لطفی بر این سقّا نما           آبی رسان بر خیمه ها 

ع- سرو

سه شنبه 18 / 11/ 1384

مطابق با هشتم محرّم 1426

بعد از نماز صبح

مشهد مقدّس