اقتباس تصوير از وبلاك "قارلوخ"

در كوچه‌باغ خاطره‌ها

تنهايي و سكوت

                   در كوچه باغ خاطره ها پرسه مي زند

ديوارهاي خسته

               با آخرين نفس

                             پناه شكوفه‌هاست.

آه...

اي فراريان

بياييد...، باغ عشق

در را گشوده، ديوار ريخته

و درختان منتظر... با دسته‌هاي غنچه

سر خم نموده منتظر ديدن شماست.

ديوارهاي خسته و جوهاي تشنه‌لب

دهقان رفته بر سفر دور ... بي بازگشت

باز هم بهار گشته... بياييد ... هاي ...هاي

غربت چرا؟ غم و رنج و اَلَم چرا؟

فصل بهار و جشن و سرور و گُل است و باد...

هنگام رقص شاد و دل انگيز شاخه‌هاست

هنگام عطر لاله و بوي شكوفه‌هاست

هنگام خواندن غزل آب جوي‌هاست

هنگام نو شدن... روييدن و شكوفه زدن، رقص لاله‌هاست

در بزم ما، در زير آسمان ابري ما

                                    خاليست جايتان.

سراينده: عظيم سرودلير

فانوس سرگردان

فانوس سرگردان به دنبال چه می گردی

شاید تو هم مانند من دنبال همدردی

این شهر تاریک است انسانی نمی بینی 

این جاده بن بست است بیهوده سفر کردی
می خندی اما از نگاهت گریه لبریز است 

ای روح بارانی تو هم آخر کم آوردی
حالا بیا با هم کمی رو راست تر باشیم
شاید خودت هم خوب می دانی چي‌ها کردی

من هم لبانی داشتم یک روز می خندید

اما تو آن را با غم و درد آشنا کردی
آن روز گفتی می روم تا زود برگردم

عمری است خاموشم به امیدی که برگردی
تو مستحقی تا ابد آواره باشی یا

من مستحقم چونکه دل بستم به نامردی

اين سروده از شاعري ديگر"آقاي محمد غلامي" از روستاي عالم خيز بازران شهرستان فامنين استان همدان  است كه تقديم حضورتان مي گردد.

به چه دلبسته ای ترانه من؟

قفس  برای من بند بسته ات  تنگ است

 نفس به شاعر تنها نشسته‌ات تنگ است

زمین  بدون تو همواره تیره و تار است

 زمان برای طلوع خجسته‌ات تنگ است

چه می کنی؟ به چه دل بسته‌ای ترانه‌ی من؟

غزل ز قافیه‌های شکسته‌ات تنگ است

تو در سکوتی و بغض زمانه در دل توست

دلی به خنده‌ی از گریه رسته‌ات تنگ است

بیا دوباره پی واژه کوچه‌را بدویم

دلم برای نفس‌های خسته‌ات تنگ است

تو یک تنی و هزاران قبیله پاپی تو

جهان برای تو و دار و دسته‌ات تنگ است

شعر از : محمد حسین داودی

 برگرفته از وبلاك http://www.glarisha.blogfa.com